ام اس دی اس استابلایزر
ام اس دی اس مواد (msds) : ام اس دی اس استابلایزر
سایز (ام اس دی اس) مواد (msds) | کد سایز(ام اس دی اس) مواد (msds) |
--- |
------ |
30*25 | M |
50*45 | N |
70*50 | L |
100*70 | B |
نوع جنسام اس دی اس مواد (msds) | کد جنس ام اس دی اس مواد (msds) |
برچسب روزرنگ | D |
برچسب شبرنگ | R |
برچسب شبنما | P |
جنس زمینه زیرام اس دی اس مواد (msds) | کد زمینهام اس دی اس مواد (msds) |
روزرنگ /گالوانیزه /پی وی سی | G |
شبرنگ/گالوانیزه /پی وی سی | H |
شبنما /گالوانیزه /پی وی سی | Z |
سایز سفارشی MSDS هم پذیرفته می شود .
به طور کلی استابلایزرهای پی وی سی شامل دو نوع :
الف) پایدارکننده های حرارتی(Thermal stabilizer) برای محفاظت پلیمر در حین فرآیند
ب) پایدارکننده های امواج ماوراءبنفش (UV) برای محفاظت پلیمرها در برابر تشعشعات بیش از اندازه خورشیدی است ، که معمولا باعث تغغیر رنگ و تخریب زود هنگام پی وی سی تقسیم می گردند .
استابلایزر پی وی سی چیست ؟
به طور کلی استابلایزرهای پی وی سی شامل دو نوع :
الف) پایدارکننده های حرارتی(Thermal stabilizer) برای محفاظت پلیمر در حین فرآیند
ب) پایدارکننده های امواج ماوراءبنفش (UV) برای محفاظت پلیمرها در برابر تشعشعات بیش از اندازه خورشیدی است ، که معمولا باعث تغییر رنگ و تخریب زود هنگام پی وی سی تقسیم می گردند.
استابلایزرهای حرارتی اغلب در پلی وینیل کلراید (PVC) استفاده می شوند. PVC به حرارت و تنش بسیار حساس است و تحت این شرایط در اثر تجزیه، کلریدریک اسید (HCl) آزاد می کند.
از آنجا که HCl خاصیت خورندگی دارد و با توجه به تمایل پلیمرها به تجزیه سریع، PVC باید در طول اکستروژن پایدار شود. از آنجایی که PVCهای سخت در دمای بالاتری فرآوری می شوند در مقایسه با PVCهای انعطاف پذیر اهمیت پایدار کننده ها بیشتر است.
چنانچه یک مولکول HCl از تجزیه PVC آزاد شود، آزاد شدن مولکول های HCl نزدیک به آن تسهیل و منجر به تجزیه سریع پلیمر می شود.
پایدارکننده ها با اولین مولکول HCl آزاد شده واکنش می دهند و بدین ترتیب مانع تسهیل فرآیند آزاد شدن مولکول های دیگر می شوند. تاکنون، بیشتر پایدارکننده های PVC بر پایه کلسیم و سرب بوده اند.
ملاحظات زیست محیطی انواع جدیدی از این مواد را پدید آورده است که به عنوان نمونه می توان به پایدارکننده های بر پایه باریم ـ روی و کلسیم ـ روی اشاره کرد.پایدارکننده های UV، برای پلیمرهایی استفاده می شود که توسط انرژی امواج ماوراءبنفش قابل تجزیه هستند.
انرژی UV باعث شکست زنجیره پلیمرهای بدون محافظ می شود. نتایج این تخریب، کاهش خواص مکانیکی، تغییر رنگ و ترک خوردگی است. این پایدارکننده ها جاذب قوی امواج UV هستند و مانع تخریب پلیمرها می شوند. همچنین این مواد به عنوان یک تله برای رادیکال های آزاد شده در حین تجزیه، عمل می کنند.
دوده به عنوان یک پایدارکننده رایج شناخته شده است، ولی به علت داشتن رنگ سیاه کاربرد محدودی دارد. آمین های غیر آزاد برای به تله انداختن رادیکال های آزاد مؤثر هستند.
استفاده از آمیزه استئارات کلسیم (CaSt2) و استئارات روی (ZnSt2) به عنوان پایدارکننده، اثر هم افزایی دارد و این اثر مربوط به واکنش تبادل سریع بین ZnCl2 و CaSt2 است که سبب بازتولید ZnSt2 و مصرف ZnCl2 نامطلوب می گردد.
بنابراین، بسته به خواصی که بهبود آن بیشتر مورد نظر است (ثبات رنگ اولیه یا طول عمر بالاتر)، آمیزه هایی با نسبت های مختلف CaSt2 و ZnSt2 مورد استفاده قرار می گیرند.
نوشتن نظر
نام شما:نظر شما: توجه : HTML ترجمه نمی شود!
رتبه: بد خوب
کد امنیتی را در کادر زیر وارد نمایید: