علائم ایمنی اتراق کردن ممنوع

وقتی از شلوغی های شهر و مشکلات روزمره خسته می شویم، آسان ترین راه برای تغییر روند زندگی سفر به دامان طبیعت است، سعی می کنیم رودی پیدا کنیم و ساعاتی را در کنارش شاد باشیم، اما متاسفانه گاهی در کنار رودخانه های زیبا رفتارهایی را انجام می دهیم که هم به خودمان هم به طبیعت آسیب های جبران نشدنی را وارد می کنیم، در این جا می خواهیم کمی بیشتر به عادات بدمان نگاه اندازیم و با عواقبشان آشنا شویم.

 

عواقب کارهایی که در بلند مدت دامن گیر خود ما و فرزندانمان می شود، فرزندانی که وظیفه داریم محیط زیستی سالم و پاکیزه را برای رشدشان فراهم آوریم، این بار قصد داریم به رفتارهای بدمان در کنار رودخانه ها بیشتر توجه کنیم، عاداتی که شاید بی توجه از کنارشان رد می شویم، کارهایی که در کنار رودخانه ها انجام می دهیم و باعث آلودگی و به بار آمدن هزاران فاجعه ی جبران ناپذیر می شوند.

رودخانه ها نقش بسزایی در زندگی ما دارند و نهایتا آب آشامیدنی ما را تشکیل می دهند، همان آبی که هر روز می نوشیم... پس خوب است کمی بیشتر به این عادات زشت توجه کنیم تا شاید جلوی فجایعی بزرگ را بگیریم، چه فجایعی؟ با کارناوال همراه شوید تا بدانیم اگر در رودها زباله بریزیم چه سرانجامی خواهند داشت و اصلا این کار چه اشکالی دارد.

کارهای بدی که انجام می دهیم:

* در کنار رودخانه اتراق می کنیم و هندوانه و خربزه ها و... را در آب خنک می گذاریم تا تازه بمانند.

* در کنار رودخانه آتش روشن می کنیم و در آخر خاکستر ها و اجاقمان را جمع نمی کنیم.

* تصمیم می گیریم در کنار رود غذا درست کنیم و زباله هایی که هنگام غذا پختن تولید میکنیم را در رود می ریزیم.

* با خودمان صدها نوع خوراکی و تنقلات می بریم و در آخر پلاستیک های آن را در رود می اندازیم.

* تصور می کنیم زباله های میوه هایمان خود به خود و سریع از بین می روند پس آن ها را درون رود می اندازیم.

* با هم مسابقه می گذاریم تا زباله هایمان را هرچه دورتر به درون رودخانه پرتاب کنیم.

* می بینیم که یک ماهی از رود بیرون افتاده، شاد می شویم و آن را بر میداریم.

* چون سرویس بهداشتی در اطرافمان نیست کودکانمان را با آب رود می شوییم. 

* به علائم هشدار دهنده توجهی نمی کنیم و هر جایی بساط ماهی گیری به پا می کنیم.                  

آب را گل نکنیم:

شاید این آب روان، می‌رود پای سپیداری، تا فرو شوید اندوه دلی.

دست درویشی شاید، نان خشکیده فرو برده در آب.

فجایعی که مقصرش خودمان هستیم:

* میوه و وسایلمان را که آب آن ها را با خود می برد نهایتا در جایی تل انبار می شوند و چهره ی رود را زشت می کنند.

* برای تمیز کردن زباله ها از رودخانه باید هزینه ی گزافی صرف شود و هیچ تضمینی هم برای پاکسازی همه ی رودها نیست.

* تمیز نکردن آثار گردش و تفریحمان باعث زشت شدن چهره ی اطراف رود می شود و دیگر کسی برای گردش به کنار آن رود نمی رود.

* زباله هایی که در رودها رها می کنیم به راحتی تجزیه نمی شوند و آسیب های زیادی را به محیط زیست وارد می کنند و حتی باعث مرگ آبزیان می شوند.

* وقتی با هم مسابقه ی پرتاب زباله در رود را انجام می دهیم سبب می شود دیگران را هم به این کار زشت تشویق کنیم.

* اگر ماهی ها را نجات ندهیم کم کم همه ی ماهی ها از بین می روند.

* همه ی رودها در نهایت به دریا می ریزد یا پشت سدها ذخیره می گردند به همین دلیل بهتر است به عنوان سرویس بهداشتی از رودها استفاده نکنیم زیرا نهایتا همین آب ها تصفیه می شوند و آب آشامیدنی شهرنشین ها را تشکیل می دهند.

* آب رودخانه مملو از میکروب است شستن کودکان با این آب آلوده نه تنها باعث بیماری آن ها می شود بلکه آب رودخانه را هم کثیف می کند.

* اگر ماهی ها را بی رویه صید کنیم دیگر کودکانمان هیچ وقت نمی توانند رودخانه ای پر از ماهی را ببینند و ماهی ها منقرض می شوند.

نگاهی علمی تر: پرتاب زباله در طبیعت سبب رها شدن گازهای سمی زباله ها در رود می شود، گازها و میکروب هایی که پاکسازی آن ها از آب هزینه ی بسیار بالایی دارد، زباله های ته نشین شده سطح آب را بالا می آورند و رودخانه از مسیر اصلی خارج می شود و به زمین های اطراف زیان می رساند، مواد شیمیایی موجود در زباله ها جانداران آبزی را از بین می برد که هزاران مشکل دیگر را در پی خواهد داشت.

چرا آدم ها این کارها را می کنند؟

اغلب می دانیم که نباید در رودخانه ها زباله بریزیم و حتی بهتر است زباله های داخل رود را جمع کرده و از نزدیکی رود دور کنیم. پس چرا هنوز هم شاهد زباله در اطراف رودخانه ها هستیم؟

* بی توجهی یا سهل انگاری: شاید زمانی که با دوستان و آشنایان اتراق کرده ایم تنها به فکر خوش گذرانی هستیم و در آن زمان به فکر زشت شدن رودخانه و عواقب بعد از آن نیستیم.

* نا آگاهی یا وجدان خواب: شاید واقعا نمی دانیم که ریختن زباله در رودها چه خطراتی برای ما و آبزیان خواهد داشت و ندانسته زباله ها را در رودخانه ها می ریزیم.

* راحتی یا تنبلی: طبیعتا پرتاب کردن زباله ها در رودی که کنارمان است خیلی راحت تر است تا همه ی آشغال ها را جمع کنیم و به دنبال سطل زباله بگردیم.

چاره چیست؟

چاره را باید در خودمان جستجو کنیم، حالا که درباره ی عادت زشت ریختن زباله و فاجعه هایی که به بار خواهد آورد بیشتر می دانیم باید چه کنیم؟ چاره ی حل این مشکل چیست؟

* زباله هایمان را در کیسه ای جمع کرده و با خود ببریم و در نزدیک ترین سطل زباله بیندازیم.

* هرگز دیگران را تشویق به پرتاب زباله در رودخانه نکنیم.

* اگر کسی در رودخانه زباله ریخت به او تذکر دهیم.

* می توانیم دستکشی با خود داشته باشیم و جاهایی که می خواهیم پیک نیک برپا کنیم را تمیز نماییم.

سخنی با مسئولین

همیشه وقتی در کنار رودها قدم می زنیم و چهره ی زشت رودخانه های پر از آشغال را می بینیم به این می اندیشیم که چرا مسئولین فکری به حال این همه زباله و طبیعت زیبای ما نمی کنند؟

چرا قانونی جدی برای افرادی که رودخانه ها را آلوده می کنند وجود ندارد؟

چرا همیشه درباره ی پاکیزگی رودخانه ها سهل انگاری می شود؟

جدا از وظایفی که مسئولین و فعالان محیط زیستی به دوش دارند خوب است کمی هم سعی کنیم خودمان برای زیباتر شدن طبیعت کشورمان که سرمایه های ملی ما هستند تلاش کنیم، با ما در میان گذارید که از مسئولین چه انتظاراتی دارید و از نظر شما خود ما می توانیم چه قدم هایی در تمیز شدن رودخانه ها برداریم.

سخن آخر

از نظر شما ریختن زباله در رودخانه ها چه عواقب سو دیگری دارد؟

آیا تا به حال با صحنه ی پرتاب زباله در رود برخورد کرده اید؟

آیا افرادی را می شناسید که گروهی تلاش می کنند تا زباله ها را از رودخانه و مناطق دیگر طبیعت پاک کنند؟

اگر تصویری از رودخانه ی پر از زباله دارید برای ما بفرستید تا مسئولین را در جریان گذاریم.

                                                                                                                  شهروند بی ملاحظه