علائم ایمنی شوخی کردن ممنوع
کد کالا: 60-400
نام محصول علائم ایمنی : علائم ایمنی شوخی کردن ممنوع
کد کالا علائم ایمنی : 60-400
safety sign no fun
| جدول فنی مشخصات تابلوهای ایمنی | |||||||
| کد سایز | ابعاد(cm) | کد برچسب | توضیحات برچسب | کد تابلو | توضیحات تابلو | ||
| S | 7*10 | D | برچسب روزرنگ-ضد آب | G | ورق گالوانیزه از 0.6 الی 2 میلیمتر ضخامت(فولاد امیرکبیر کاشان) | ||
| A | 10*15 | R | برچسب شبرنگ-ضد آب-بهمراه رفلکس نور | H | ورق پی وی سی 2الی 10 میل-ضد آب-قابلیت انعطاف پذیری | ||
| O | 15*20 | P | برچسب شبنما-ضد آب-قابلیت جذب نور و نور دهی 6 ساعت به بالا | Z | فریم الکترواستاتیک-ضخامت 1.5 میل-رنگ کوره ای-دارای لبه برگشته | ||
| M | 20*30 | X | بنر -ضد آب-بهمراه پانچ | K | ورق پلکسی 1 الی 10 میل-دارای رنگ بندی-ضد آب-مستحکم-قابلیت برش لیزر | ||
| C | 30*40 | Y | کاغذ گلاسه بهمراه لمینت | V | شاسی چوب-ضخامت 10 میل-نصب آسان به دیوار | ||
| N | 40*50 | W | برچسب شیشه ای-ضد آب | AL | آلومینیوم 1 الی 10 میل-ضد آب-دوام بالا در برابر محیط بیرونی | ||
| L | 50*60 |
جهت تماس و یا ارسال سفارش : تلگرام ،واتس آپ: 09125480830 تلفن : 02144059138-فکس:02188457787 |
|||||
| B | 60*100 | ||||||
| Q | سفارشی | ||||||
* در صورت درخواست سایز سفارشی تابلو ایمنی برای شما مشتریان عزیز تولید خواهد شد.
* امکان اضافه شدن لوگو شرکت در گوشه کار بصورت رایگان امکان پذیر می باشد.
* قبل از تولید طرح هایی نهایی چاپ برای شما ارسال خواهد شد.
* برای انتخاب بهتر تابلوهای مورد نظر و رفع سوالات خود می توانید با همکاران ما بصورت 24 ساعته مشاوره دریافت کنید.(02144059138)
مطالب مرتبط :
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
إنّي أمزَحُ و لا أقولُ إلاّ حَقّا
من مزاح مى كنم، اما جز حقّ نمى گويم
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
المؤمنُ دَعِبٌ لَعِبٌ ، و المُنافقُ قَطِبٌ غَضِبٌ
مؤمن شوخ و شنگ است و منافق اخمو و عصبانى
تنبيه الخواطر:
أتَتِ امرأةٌ عَجوزٌ إلَى النّبيِّ صلى الله عليه و آله فقالَ صلى الله عليه و آله : لا تَدخُلُ الجَنّةَ عَجوزٌ ؛ فبَكتْ ، فقالَ : إنّكِ لستِ يَومئذٍ بعَجوزٍ ، قالَ اللّه ُ تعالى: «إنّا أنْشَأناهُنَّ إنشاءً * فجَعَلْناهُنَّ أبْكارا»(واقعة : 35 و 36 )
پيرزنى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد حضرت به او فرمود: پير به بهشت نمى رود پير زن گريست حضرت فرمود: در آن روز تو پير نخواهى بود خداوند متعال مى فرمايد: «ما آنان را پديد آورديم پديد آوردنى و ايشان را دوشيزه گردانيديم»
سنن أبى داوود :
إنّ رجُلاً أتَى النّبيَّ صلى الله عليه و آله فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، احمِلْني قالَ النّبيُّ صلى الله عليه و آله : إنّا حامِلوكَ على وَلَدِ ناقَةٍ ! قالَ : و ما أصنَعُ بوَلَدِ النّاقَةِ ؟ ! فقالَ النّبيُّ صلى الله عليه و آله : و هَل تَلِدُ الإبلَ إلاّ النُّوقُ ؟ !
مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : اى رسول خدا! به من مَركبى بده كه سوارش شوم پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: ما تو را بر بچه شترى سوار مى كنيم مرد عرض كرد: بچه شتر را مى خواهم چه كنم؟ پيامبر فرمود: مگر بچه شترها را جز شترها مى زايند؟!
سنن أبى داوود ـ به نقل از عوف بن مالك اشجعى ـ :
أتيتُ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله في غَزوَةِ تَبوكٍ و هُو في قُبَّةٍ مِن أدَمٍ ، فسَلَّمتُ فَرَدَّ و قالَ : ادخُلْ ، فقلتُ : أ كُلّي يا رسولَ اللّه ِ ؟ ! قالَ : كُلُّكَ ، فدَخَلتُ
در جنگ تبوك به حضور پيامبر صلى الله عليه و آله كه در خيمه اى پوستى بود، رسيدم و سلام كردم پيامبر جواب سلامم را داد و فرمود: درون آى من گفتم: اى رسول خدا! همه هيكلم بيايد؟ فرمود: [آرى،] همه هيكلت و من داخل شدم
تنبيه الخواطر :
أنّ امرأةً يُقالُ لها : اُمُّ أيمَنَ جاءت إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله فقالَت : إنّ زَوجي يَدعوكَ ، فقالَ : و مَن هُو ، أ هُو الّذي بِعَينِهِ بَياضٌ ؟ فقالَت : و اللّه ِ ، ما بعَينهِ بَياضٌ ! فقالَ : بلى، إنّ بِعَينهِ بَياضا ، فقالَت : لا و اللّه ِ ! فقالَ صلى الله عليه و آله: ما مِن أحَدٍ إلاّ و بِعَينهِ بَياضٌ ، أرادَ بهِ البَياضَ المُحيطَ بالحَدَقَةِ
زنى به نام اُمّ ايمن نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: شوهرم شما را دعوت مى كند پيامبر فرمود: شوهرت كيست، همان كه در چشمش سفيدى است؟ زن گفت: به خدا در چشم او سفيدى نيست! پيامبر فرمود: چرا، هست گفت: نه به خدا پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: هر كسى در چشمش سفيدى هست منظور حضرت سفيدى دور سياهى چشم بود
امام باقر عليه السلام :
إنّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ في الجَماعةِ بلا رَفَثٍ
خداوند عزّ و جلّ كسى را كه در ميان جمعى شوخى و بذله گويى كند دوست دارد، به شرط آن كه ناسزاگويى نباشد
الكافى ـ به نقل از فضل بن ابى قره ـ : امام صادق عليه السلام فرمود:
ما مِن مؤمنٍ إلاّ و فيهِ دُعابَةٌ، قلتُ: و ما الدُّعابَةُ؟ قالَ: المِزاحُ
هيچ مؤمنى نيست، جز اين كه در او «دُعابه» هست عرض كردم: دعابه چيست؟ فرمود: شوخى
الكافى : امام صادق عليه السلام ـ به يونس شيبانى ـ فرمود :
كيفَ مُداعَبَةُ بَعضِكُم بَعضا ؟ قلتُ : قليلٌ ، قالَ : فلا تَفعلوا ، فإنّ المُداعَبةَ مِن حُسنِ الخُلقِ ، و إنّكَ لَتُدخِلُ بها السُّرورَ على أخيكَ ، و لقد كانَ صلى الله عليه و آله يُداعِبُ الرّجُلَ يُريدُ أن يَسُرَّهُ
با يكديگر شوخى هم مى كنيد؟ عرض كردم: كم فرمود: اين گونه نكنيد؛ زيرا شوخى از خوش خويى است و تو بدان وسيله برادرت را شاد مى سازى رسول خدا صلى الله عليه و آله براى اين كه كسى را شاد كند، با او شوخى مى كرد
الكافى ـ به نقل از معمّر بن خلاّد ـ :
سَألتُ أبا الحَسنِ عليه السلام فقلتُ : جُعِلتُ فِداكَ ؛ الرَّجُلُ يكونُ مَع القَومِ فيَجري بَينَهُم كلامٌ يَمزَحونَ و يَضحَكونَ ! فقال : لا بأسَ ما لَم يَكُن ، فظَنَنتُ أنّهُ عنَى الفُحشَ ثُمّ قالَ : إنّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله كانَ يأتيهِ الأعرابيُّ فيُهدي لَهُ الهَديّةَ ، ثُمّ يقولُ مكانَهُ : أعْطِنا ثَمنَ هَديّتِنا، فيَضحَكُ صلى الله عليه و آله و كانَ إذا اغتَمَّ يقولُ : ما فَعلَ الأعرابيُّ ؟! لَيتَهُ أتانا !
از حضرت ابو الحسن (امام كاظم) عليه السلام پرسيدم و گفتم: فردى با عدّه اى مى نشيند و با هم مى گويند و شوخى مى كنند و مى خندند، فرمود: اگر چيزى نباشد اشكالى ندارد ـ به گمانم مقصود حضرت [از: اگر چيزى نباشد ]ناسزاگويى بود ـ سپس فرمود: باديه نشينى بود كه نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله مى آمد و براى آن حضرت هديه مى آورد و همان جا مى گفت: پول هديه ما را بده و رسول خدا صلى الله عليه و آله مى خنديد آن حضرت هرگاه اندوهگين مى شد، مى فرمود: آن باديه نشين چه مى كند؟ كاش نزد ما مى آمد!
نكوهش شوخى
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
يا عليُّ، لا تَمزَحْ فيَذهَبَ بَهاؤكَ ، و لا تَكذِبْ فيَذهَبَ نورُكَ
اى على! شوخى مكن كه ارج و احترامت از بين مى رود و دروغ مگو كه نورانيّتت از ميان مى رود
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا يَبلُغُ العَبدُ صَريحَ الإيمانِ حتّى يَدَعَ المِزاحَ و الكِذبَ ، و يَدَعَ المِراءَ و إن كانَ مُحِقّا
بنده به ايمان ناب نرسد، مگر آن گاه كه شوخى و دروغ را ترك گويد و مجادله را رها كند، هر چند حق با او باشد
الترغيب و الترهيب :
أبو الحسَنِ ـ و كانَ عَقَبيّا بَدْريّا ـ : كُنّا جُلوسا معَ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله، فقامَ رجُلٌ و نَسِيَ نَعلَيهِ، فأخَذَهُما رجُلٌ فوَضَعهُما تَحتَهُ ، فرَجعَ الرّجُلُ فقالَ: نَعْلَيَّ ، فقالَ القَومُ : ما رأيناهُما ، فقالَ : هُوَ هذَه، فقالَ [رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ]: فكيفَ برَوعَةِ المؤمنِ؟! فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ، إنّما صَنعتُهُ لاعِبا ، فقال : فكيفَ برَوعَةِ المؤمنِ ؟! ـ مَرَّتينِ أو ثلاثا ـ
ابو الحسن ـ از شركت كنندگان در پيمان عقبه و جنگ بدر ـ گويد : با رسول خدا صلى الله عليه و آله نشسته بوديم كه مردى [از جمع ما ]برخاست و رفت و كفش هايش را فراموش كرد يك نفر آنها را برداشت و زير خود گذاشت آن مرد برگشت و گفت: كفش هايم كو؟ افرادى كه آن جا نشسته بودند، گفتند: ما آنها را نديده ايم مردى كه كفش ها را زير خود پنهان كرده بود، گفت: اين جاست رسول خدا فرمود: ترساندن مؤمن چه معنا دارد؟! مرد گفت: اى رسول خدا! به شوخى اين كار را كردم پيامبر دو يا سه بار فرمود: ترساندن مؤمن چه معنا دارد؟!
امام على عليه السلام :
ما مَزَحَ امرؤٌ (رجُلٌ) مَزحَةً إلاّ مَجَّ مِن عَقلِهِ مَجّةً
هيچ انسانى (مردى) شوخيى نكرد، مگر اين كه پاره اى از عقل خود را دور انداخت
امام على عليه السلام :
المِزاحُ يُورِثُ الضَّغائنَ
شوخى، كينه بر جاى مى گذارد
امام على عليه السلام :
دَعِ المِزاحَ؛ فإنّهُ لِقاحُ الضَّغينَةِ
شوخى را رها كن؛ زيرا شوخى بارور كننده كينه است
امام على عليه السلام :
مَن مَزَحَ استُخِفَّ بهِ
هر كه شوخى كند، سبك مى شود
امام على عليه السلام :
لكُلِّ شيءٍ بَذرٌ ، وَ بذرُ العَداوَةِ المِزاحُ
هر چيزى را بذرى است و بذر دشمنى شوخى است
امام على عليه السلام :
آفةُ الهَيبَةِ المِزاحُ
آفتِ ابّهت، شوخى است
امام على عليه السلام :
إيّاكُم و المِزاحَ ؛ فإنّهُ يَجُرُّ السَّخيمَةَ و يُورِثُ الضَّغينَةَ، و هُو السَّبُّ الأصغَرُ
از شوخى بپرهيزيد؛ زيرا كه شوخى بدخواهى مى آورد و كينه بر جاى مى گذارد، و آن دشنام كوچك است
امام صادق عليه السلام :
إيّاكُم و المِزاحَ ؛ فإنّهُ يَذهَبُ بماءِ الوَجهِ و مَهابَةِ الرِّجالِ
از شوخى بپرهيزيد؛ زيرا آبرو و وقار مردان را از بين مى برد
امام صادق عليه السلام :
إذا أحبَبتَ رجُلاً فلا تُمازِحْهُ و لا تُمارِهِ
هرگاه مردى را دوست داشتى، با او نه شوخى كن نه مجادله
امام صادق عليه السلام :
لا تُمازِحْ فيُجتَرَأَ علَيكَ
شوخى مكن، كه بر تو گستاخ مى شوند
امام صادق عليه السلام :
المِزاحُ السِّبابُ الأصغَرُ
شوخى، دشنام كوچك است
امام صادق عليه السلام :
لا تَمزَحْ فيَذهَبَ نورُكَ
شوخى مكن؛ زيرا نورانيّتت از بين مى رود
امام كاظم عليه السلام :
إيّاكَ و المِزاحَ ؛ فإنّهُ يَذهَبُ بِنُورِ إيمانِكَ ، و يَستَخِفُّ بمُروءتِكَ
از شوخى بپرهيز، كه نور ايمانت را مى برد و مردانگى تو را سبك مى گرداند
شوخى و مسخرگى
امام على عليه السلام :
رُبَّ هَزلٍ عادَ جِدّا
بسا شوخى اى كه به جدّ انجامد
امام على عليه السلام :
اِرهَبْ تَحذَرْ، و لا تَهزِلْ فتُحتَقَرَ
بترس تا بر حذر باشى و مسخرگى نكن كه كوچك مى شوى
امام على عليه السلام :
اِحذَرِ الهَزلَ و اللّعبَ و كَثرَةَ المَزحِ و الضّحكِ و التُّرَّهاتِ
از مسخرگى و بازى و شوخى زياد و خنده و چرند گويى دورى كن
امام على عليه السلام :
غَلَبَةُ الهَزلِ تُبطِلُ عَزيمَةَ الجِدِّ
چيره آمدنِ مسخرگى، عزم جدّى را از بين مى برد
امام على عليه السلام :
مَن كثُرَ هَزلُهُ استُجهِلَ
هر كه زياد شوخ و غير جدّى باشد، نادان شمرده شود
امام على عليه السلام :
كَثرَةُ الهَزلِ آيةُ الجَهلِ
مسخرگى زياد، نشانه نادانى است
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ هَزلُهُ بَطَلَ جِدُّهُ
هر كه مسخرگى اش زياد باشد، جدّيتش از بين برود (مردم سخنان و كردارهاى جدّى او را نيز به شوخى گيرند و به آنها اهميتى ندهند)
امام على عليه السلام :
مَن جَعَلَ دَيْدَنَهُ الهَزلَ لَم يُعرَفْ جِدُّهُ
هر كه مسخرگى را عادت خود قرار دهد، جدّى بودنش شناخته نشود
امام على عليه السلام :
مَن غَلَبَ علَيهِ الهَزلُ فَسَدَ عَقلُهُ
هر كه مسخرگى بر او چيره آيد، خردش تباه شود
امام على عليه السلام :
مَن قَلَّ عقلُهُ كَثُرَ هَزلُهُ
هر كه عقلش كم باشد، شوخى و جدّى نبودنش زياد باشد
امام على عليه السلام :
الكاملُ مَن غَلَبَ جِدُّهُ هَزلَهُ
كامل، آن كسى است كه جدى بودنش بر مسخرگى اش چيره آيد
امام على عليه السلام :
أعقَلُ النّاسِ مَن غَلَبَ جِدُّهُ هَزلَهُ ، و استَظهَرَ على هَواهُ بعَقلِهِ
خردمندترين مردم كسى است كه جدّى بودنش بر مسخرگى اش چيره باشد و در برابر هوسِ خود از عقلش كمك گيرد
شوخى زياد
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
كَثرَةُ المِزاحِ يَذهَبُ بماءِ الوجهِ
شوخى زياد، آبرو را مى برد
امام على عليه السلام
كَثرَةُ المِزاحِ تُسقِطُ الهَيبَةَ
شوخى زياد [انسان را] از هيبت مى اندازد
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ مِزاحُهُ قَلّتْ هَيبَتُهُ
هر كه زياد شوخى كند، هيبتش كم مى شود
امام على عليه السلام :
كَثرَةُ المِزاحِ تُذهِبُ البَهاءَ ، و تُوجِبُ الشَّحناءَ
شوخى زياد، ارج و احترام را مى برد و موجب دشمنى مى شود
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ مِزاحُهُ استُجهِلَ
هر كه زياد شوخى كند، نادان شمرده مى شود
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ مِزاحُهُ استُحمِقَ
هر كه زياد شوخى كند، احمق به شمار مى آيد
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ مَزحُهُ قَلَّ وَقارُهُ
هر كه زياد شوخى كند، وقارش كم مى شود
امام على عليه السلام :
مَن كَثُرَ مِزاحُهُ لَم يَخْلُ مِن حاقِدٍ علَيهِ و مُستَخِفٍّ بهِ
هر كه زياد شوخى كند، از داشتن بدخواه و كسى كه او را خفيف شمارد بى نصيب نخواهد بود
امام على عليه السلام :
في السَّفَهِ و كَثرَةِ المِزاحِ الخُرقُ
در سبكسرى و شوخى زياد، حماقت نهفته است
امام على عليه السلام :
الإفراطُ في المَزحِ خُرقٌ
زياده روى در شوخى، حماقت است
نوشتن نظر
نام شما:نظر شما: توجه : HTML ترجمه نمی شود!
رتبه: بد خوب
کد امنیتی را در کادر زیر وارد نمایید:
