علائم ایمنی شانه خاکی

هنگام افتادن در جاده خاکی چکار باید کرد؟

من بارها و بارها برای آماده بودن در موقع خطر و برای آموزش به دوستان و فرزندانم ، روش اجرای خروج از جاده با سرعت زیاد و انداختن دو چرخ سمت شاگرد به شانه جاده غیر همسطح را انجام داده ام و به آنها همین نقطه نظرات صحیح دوستان را که باید ترمز نگیرند و اگر لازم شد از ترمز استفاده شود خیلی خیلی خفیف ترمز بگیرند و باید گذاشت که سرعت خودرو تا حد دنده دو کم شود و سپس وارد به جاده شوند را انجام داده بودم . اما باور کنید وقتی با پژو 405 عملاً در جاده داراب به شیراز در یک پیچ چپگرد و نیمه شب، بدون سرنشین همراه و کاملاً در مرز بیخیالی غوطه ور و در حال طی مسیر با سرعت حدود 115 کیلومتر بودم ، وقتی چرخ عقب سمت شاگرد به شانه خاکی با اختلاف حدود 12 سانت با جاده افتاد ( نپرسید مگر آن شب این اختلاف را اندازه گیری هم کردی چون اثر کناره جاده بر لاستیک عقب از داخل تا چند روز بعد دیده میشد) سرعت گردش فرمان به چپ را ناخوداگاه برای برگشت به جاده کمی بیشتر کردم حال آنکه صحیح آن بود که فرمان را خیلی کم متمایل به راست میکردم و چرخ جلو را هم به پائین جاده میانداختم . این حرکت ناخوداگاه باعث رقص مرگ خودروی من در جاده شد ، باور نمیکردم خروج و ورود ناگهانی به جاده چنین حالتی را ایجاد میکند با اینکه کاملاً خونسردی خود را حفظ کرده بودم و از خیر سلامتی خود و ماشینم گذشته بودم و بلافاصله این احساس را که دیگر خودروهای عبوری چگونه متوجه میشوند که من درب و داغان سمت چپ جاده در سنگ و کلوخی که نور خودرو قادر به نمایش آن نبود افتاده ام ، در منتهی الیه سمت چپ جاده ، اقدام به برگشت به سمت راست نمودم اینبار همان احساس از بین رفتن اما اینبار در سنگ و کلوخهای نادیده در سمت راست بمن دست داد این دفعه شدت احساس بیشتر بود چون برگشت به جاده از سمت چپ را انجام داده بودم و متوجه شده بودم افسار همیشه رام خودرویم از دستم خارج شده و تقدیر، زندگی من و خودرویم را در دست گرفته . باور کنید تنها کسانی که حادثه برای آنها پیش آمده متوجه میشوند که دارم چه میگویم . منگی و کرختی و رخوت و خونسردی در بدن و سرعت تجزیه و تحلیل و بخاطر آوردن گذشته و حال در پیش رو و خانواده که چه خواهند شد و تاسف دیگران و غیره بسرعت در مغزم میگذشت . وقتی دوباره در منتهی الیه سمت راست اقدام به برگشت به چپ نمودم اینبار رخوت و سستی با تیر کشیدن مهره کمر و سیخ شدن موهای بدن و زوزه در گوش مثل حالتی که دندانهایتان را بر هم فشار دهید بهمراه راست شدن قامتم در پشت رل و سفت گرفتن فرمان باعث شد هوشیاریم باز گردد و اینبار کمی متوازن و کمتر بسمت چپ جاده رفتم و میتوان گفت از همان اول که پدال گاز را رها کرده بودم سرعت خودرو به زیر 100 کیلومتر رسیده بود که توانستم اصلاح مسیر را انجام بدهم . سر خوش از اینکه به بیرون جاده نیفتادم و خودروی عبوری از مقابل در آن لحظات نداشتم بدون اهمیت به لرزش پاهایم خنده عبور از مرز مردگان را با فریاد از حلقومم خارج کردم . بعد از این حادثه علاوه بر درسهای متعددی که گرفتم و اگر گفته شود حکم نصیحت پیرمردان را خواهد داشت حداقل درس اصلی آن این بود در هنگام شب نور بالا برای خودروی مقابل نیندازم ، که باعث عدم دید او و خارج شدنش از جاده و برگشت به جاده و برخورد با من شود .
دوستان در رانندگی خودرو دو حالت وجود دارد زمانیکه دارید واقعاً رانندگی میکنید و میدانید که دارید رانندگی میکنید و سایر موضوعات پیرامونتان برایتان ناواضح و مبهم اما رانندگی برایتان کاملاً واضح است در واقع در این حالت شما یک راننده هوشیار هستید و خطرات کمتر برای شما پیش می آید ولی زمانیکه دارید طی مسیر میکنید و به سایر موضوعات اطراف خود به همان اندازه رانندگیتان اشراف و احاطه دارید در این حالت نیمه هوشیار هستید و خطرات ناگهانی شما را گاهی در مواردی تا حد یک راننده ناشی تنزل خواهند داد و ممکن است موجب حوادثی شوند که برای خود شما نیز غیر قابل باور باشد . و اما وقتی که رانندگی گوشه کمی از ذهن شما را اشغال کرده است بدانید که کاملاً غیر هوشیار هستید و این احتمال که مثلاً در گودال تازه کنده شده کوچه خودتان بیفتید هم وجود دارد وگرنه زبانم لال باغیش را نگویم بهتر است . دوستان وارد میدانند راننده کسی است که قدرت هوشیاری خود را تا ساعتهای متوالی در هنگام رانندگی حفظ میکند نه سه چهار ساعت