مديريت ايمني کار در ارتفاع ( قسمت اول)

کد کالا: مديريت ايمني کار در ارتفاع ( قسمت اول)

مقدمه:

کار در محيطهاي صنعتي همواره با مخاطرات بهداشتي، ايمني و زيست محيطي همراه است. اين مخاطرات در فعاليتهاي مختلف کاري ميتوانند به شکلهاي متفاوتي ظاهر شده و در صورت عدم برنامهريزي و کنترل صحيح، پيامدهايي را به دنبال داشته باشند که گاهي اوقات جبران آنها به هيچ وجه امکان پذير نيست. از اين رو داشتن برنامهاي نظاممند براي شناسايي خطرات شغلي و لحاظ نمودن برنامههاي کنترلي و پيشگيرانه به منظور جلوگيري از بروز پيامدهاي ناگوار در محيط کار امري اجتناب ناپذير است."کار در ارتفاع" از جمله فعاليتهايي است که در محيطهاي کاري مختلف به صورت روزمره و يا براي انجام برنامههاي تعمير و نگهداري انجام ميشود. شرايط خاص کار در ارتفاع،‌ آن را به فعاليتي خاص از نظر نوع مخاطرات و پيامدهاي حوادث احتمالي آن تبديل نموده است. وجود اين شرايط، اقدامات خاصي را نيز به منظور حصول اطمينان از برقرار شدن ملاحظات ايمني، بهداشت و محيط زيست نياز خواهد داشت. در تدوين اين مجموعه سعي شده تا با توجه به شرايط و ملاحظات ذکر شده، يک راهنماي کاربردي براي استفاده در زير مجموعههاي بهداشت حرفه اي ارائه شود.

1- کليات:

انجام کار در مکانهايي که بلندي آن از سطح زمين 20/1 متر باشد، عمليات کار در ارتفاع محسوب ميشود و ضروري است که در اين قبيل فعاليتها اقدامات لازم جهت پيشگيري از سقوط در نظر گرفته شود.

در فرآيند ايمن سازي عمليات کار در ارتفاع 3 مرحله وجود دارد:‌

4-1-1 - پرهيز از کار در ارتفاع و يا انجام بخشهايي از آن در سطح زمين در شرايطي که اين امکان وجود داشته باشد.

4-1-2 - استفاده از روشها و تجهيزاتي که خطر سقوط افراد در حين کار را از بين ببرد، در صورتيکه الزاماً کار ميبايست در ارتفاع انجام گيرد.

4-1-3- استفاده از روشها و تجهيزاتي که ارتفاع سقوط و شدت صدمات ناشي از سقوط را کاهش دهد در شرايطي که امکان از بين بردن خطر سقوط وجود نداشته باشد.

4-2 - برنامه ريزي جهت کار در ارتفاع:

برنامه ريزي کار در ارتفاع فرآيندي است که نياز به يک مديريت متمرکز دارد. در اين فرآيند هدايت تيم بر عهده گروهي از متخصصين مجرب خواهد بود که احاطه کاملي بر عمليات و نحوه ايمن سازي آن داشته باشند. اين عمليات در سه مرحله:‌ شناسايي خطرات، آناليز آنها و پيش بيني اقدامات کنترلي انجام ميشود.

4-2-1 - شناسايي خطرات:

در اين مرحله بايستي محل و شرايط کار در ارتفاع بطور کامل مورد بررسي قرار گرفته و امکان بروز خطراتي همچون سقوط افراد، لغزش بر روي سطوح کاري، سقوط اشياء و ابزار آلات و ... مورد بررسي قرار گيرد.

4-2-2- آناليز خطرات:‌

در اين مرحله از برنامه ريزي کار در ارتفاع، بايستي مواردي از جمله ارتفاع کار، استحکام و ايمني سطوح کار، حفاظهاي جانبي، لغزندگي سطح کار، احتمال سقوط اشياء و ابزار آلات از سطوح و ارتفاع بالاتر، احتمال سقوط اشياء و ابزار آلات از سطح کار به پايين و ... با عنايت به بزرگي خطر و شدت صدمات و خسارات وارده احتمالي ناشي از آن مورد ارزيابي قرار گرفته و اولويتهاي اصلاحي تعيين گردد.

4-2-3 - پيش بيني اقدامات کنترلي:

در اين مرحله، بر اساس تجزيه و تحليل خطرات شناسايي شده و همچنين تجهيزات، تأسيسات، تجارب و تواناييهاي افراد و امکانات موجود، اقدامات کنترلي لازم پيش بيني و اجرا ميگردند.

- 5-2-4 جلوگيري از سقوط اشياء بر سر ديگران:‌

يکي از مخاطرات عمده کار در ارتفاع، سقوط اشياء و اجسام است که علاوه بر خسارت به تجهيزات، ميتواند باعث آسيب به افرادي شود که در حال عبور و يا مشغول به کار در محل هستند،‌ از اين رو لازم است موارد ذيل به دقت مورد توجه قرار گيرد.

• در اين قبيل کارها که احتمال سقوط اشياء و افراد زياد است،‌ استفاده از شبکه ها (توريها)ي ايمني ضروري است.

• انجام کار و يا عبور از محلي که کار در ارتفاع انجام ميشود، بدون تأييد مهندس ايمني ممنوع است.

•هنگام کار در ارتفاع استفاده از کمربندهاي ايمني مخصوص کار در ارتفاع مجهز به گيرهها و ساير وسايل نگهداري ابزار ضروري است

•منطقه ممنوعه عبور بايد با استفاده از علائم هشدار دهنده مشخص گردد و عبور و مرور در آن کنترل شود.

در صورت نياز به عبور يا انجام کار همزمان، بايد احتياطهاي کامل لحاظ و از تجهيزات حفاظتي مناسب، به ويژه کلاه ايمني،‌ استفاده شود.

4-2-5- اقدامات مورد نياز در صورت سقوط يک فرد:‌

عليرغم به کار بستن تدابير ايمني،‌ امکان بروز حادثه در هنگام کار هيچ گاه به صفر نميرسد. از
اين رو لازم است آمادگي لازم براي مواجهه با انواع حوادث کاري ايجاد گردد. يکي از مهمترين حوادث کار در ارتفاع، سقوط افراد انجام دهنده کار است.

مهمترين اقدامي که در صورت سقوط فرد بايد انجام داد عبارتند از:

· حفظ خونسردي.

· توقف کردن عمليات/ ابزار.

· قطع جريان برق (در صورتي که سقوط در اثر برق گرفتگي باشد).

· چک کردن علائم حياتي (در صورت شديد بودن جراحات).

· شناسايي قسمتهاي آسيب ديده بدن.

· آتل بندي عضو شکسته و خودداري از حرکت دادن بيمورد مصدوم.

اطلاع به اورژانس و امور HSE و درخواست کمک باتوجه به شدت حادثه و جراحات وارده به مصدوم.

4-3 موقعيت انجام عمليات:‌

موقعيت انجام عمليات از جمله مواردي است که در تجزيه و تحليل خطرات کار در ارتفاع و پيش بيني اقدامات کنترلي بايستي مورد بررسي قرار گيرد. خطوط هوايي انتقال برق، حفاريهاي بدون پوشش، تأسيسات زير زميني و ... از جمله مواردي به شمار ميروند که بايستي وضعيت آنها در محلي که عمليات کار در ارتفاع انجام ميشود، مشخص و در صورت نياز تمهيدات لازم جهت پيشگيري از بروز حوادث ناشي از آنها پيش بيني گردد.

در صورت نياز به هر گونه خاک برداري و حفاري به منظور قرار دادن پايه داربستها و يا ساير موارد بايستي در رابطه با وجود کابلهاي زير زميني انتقال و توزيع نيروي برق در منطقه عمليات بررسي لازم به عمل آمده و ضمن استعلام از مراجع ذيربط، حريمهاي قانوني رعايت شده و در صورت لزوم اقدامات احتياطي از قبيل قطع جريان برق، تغيير موقت يا دائم مسير، حفاظت و ايزوله کردن اين خطوط توسط مراجع مذکور انجام شود.

قبل از شروع عمليات کار در ارتفاع در مجاورت خطوط هوايي برق فشار ضعيف، بايستي مراتب به مسئولين و مراجع ذيربط اطلاع داده شود تا اقدامات احتياطي لازم از قبيل قطع جريان، تغيير موقت يا دائم مسير يا روکش کردن خطوط مجاور ساختمان با لولههاي پلي اتيلن يا شيلنگهاي لاستيکي و نظاير آن انجام شود.

خطوط هوايي انتقال برق به دليل ويژگيها و خطرات خاص و از طرفي احتمال زياد مجاورت عمليات کار در ارتفاع با اين خطوط،‌ از اهميت ويژهاي برخوردارند.

هنگام کار در مجاورت خطوط هوايي انتقال برق و بويژه خطوط فشار قوي لازم است که اين عمليات تحت نظارت مستمر افراد داراي صلاحيت علمي و تجربي در زمينه ايمني برق صورت گيرد.

در عمليات کار بر روي خطوط برق فشار قوي اقدامات زير ضروري است:

-4-3-1 قطع کامل جريان برق (offline)، از طريق کليدهاي چاقوئي يا ساير کليدهاي ايمن با مجوز افراد صلاحيت دار و قفل کردن کليدهاي مزبور.

4-3-2 - اطمينان از عدم امکان وصل مجدد و برداشتن کليد سوئيچها و نصب و اينترلاکها و تابلوي خطر

- 4-3-3 هماهنگي با کليه افراد و مسئولين پست برق

-4-3 دشارژ نمودن خطوط توسط وسايل مخصوص (گاهي خطوط بواسطه اثر خازني و خازنهاي مسير، داراي جريان الکتريکي در طول مسير ميباشند).

4-3-5اطمينان از قطع ولتاژ با استفاده از فازمتر، پروپ ولتاژ و ساير دستگاههاي اندازه گيري

4-3-6 جهت اطمينان بيشتر اتصال کوتاه نمودن فازها و نولها جهت پريدن فيوزها در صورت وصل جريان به هر دليل

4-3-7زمين کردن فازها و نولها بدين صورت که ابتدا کابل ارت به زمين وصل شده و سپس به فازها و نولها وصل ميشود.

4-3-8محصور کردن و پوشاندن قسمتهاي برقدار مجاور و ايجاد مانع و حائل مناسب.

4-4- شرايط محيطي انجام عمليات (آب و هوا، نور و ... )

· در هنگام وقوع بادهاي شديد که سرعت آن بيش از 50-40 کيلومتر در ساعت باشد، کار در ارتفاع بايستي تعطيل شود.

· در هنگام وقوع رعد و برقهاي شديد، کار در ارتفاع به دليل امکان برق زدگي بويژه بر روي داربستهاي فلزي ممنوع است.

· در هنگام بارندگي، هر گونه عمليات با استفاده از تجهيزات برقي بويژه جوشکاري برق و همچنين در شرايطي که سطوح کار در اثر ريزش باران لغزنده ميشود، ممنوع است.

· در هنگامي که نور کافي در محيط عمليات وجود نداشته باشد و يا در شرايطي که بعلت گرد و خاک، مه و يا بارش باران و برف، ميزان ديد کافي نباشد، بايستي عمليات کار در ارتفاع تعطيل گردد.

4-5 - مجريان عمليات کار در ارتفاع بايستي حداقل داراي قدرت ديد 10/4 با عينک و يا بدون عينک باشند.

4-5-2- مجريان عمليات کار در ارتفاع بايستي از سلامتي کامل برخوردار و فاقد خصوصيت ترس از ارتفاع باشند.

4-5-3- مجريان عمليات کار در ارتفاع بايستي توانائي سمعي مورد نياز جهت شنيدن اصوات و صداي ساير همکاران را بدون سمعک يا با استفاده از سمعک داشته باشند. اين مسئله بويژه جهت شنيدن اخطارهاي ايمني اهميت دارد.

4-5-4- اين افراد بايستي داراي قدرت بدني، چالاکي، مهارت دستي و هماهنگي مناسب و سرعت انتقال مورد نياز جهت کار در ارتفاع باشند.

4-5-5- علائم دال بر نقص عضو يا عدم تعادل رواني که به تأييد پزشکان متخصص رسيده باشد، ميتواند منجر به آسيب رساندن به فرد يا ديگران شود و به همين جهت بايستي در بکارگيري افراد جهت کار در ارتفاع مد نظر قرار گيرد.

4-5-6- علائم دال بر اين که فرد مستعد بروز سکته قلبي باشد از جمله بيماري فشار خون و يا اينکه به دليل برخي بيماريها مانند صرع دچار کاهش کنترل فيزيکي خود شود، بيانگر عدم صلاحيت وي جهت کار در ارتفاع ميباشد لذا در اينگونه موارد انجام معاينات تخصصي و آزمايشات پزشکي ويژه ضرورت داشته،‌ يا ميتوان از وجود ساير نيروهاي سالم استفاده کرد.

4-5-7- مجريان عمليات کار در ارتفاع بايستي برخوردار از عمق ديد، ميدان ديد، و عدم مشکلات گيجي و گنگي و يا مشخصات نامطلوب ديگر باشند.

4-6- ايمني سکوها و سطوح عمليات:

4-6-1- ايمني داربستها:

براي کليه کارهائي را که نتوان در ارتفاع با استفاده از نردبان يا وسايل ديگر بطور اطمينان بخشي انجام داد بايستي داربستهاي مناسب و کافي فراهم کرد. داربست هر ساختار موقتي شامل يک يا چند جايگاه، اجزاي نگاهدارنده، اتصالات و تکيهگاهها است که در طي اجراي هر گونه عمليات ساختماني از قبيل تعميرات، نماسازي تخريب، تميزکاري، رنگ آميزي يا ساير کارهاي مشابه بمنظور دسترسي به بنا و حفظ و نگاهداري کارکنان يا مصالح در ارتفاع، مورد استفاده قرار ميگيرد. در نصب و بکارگيري داربست رعايت الزامات ايمني زير ضروري است:‌

1- برپا کردن، پياده کردن و دادن تغييرات اساسي در داربستها بايد فقط تحت مديريت و نظارت يک شخص با کفايت و مسئول و حتيالمقدور بوسيله کارکناني که در اين گونه کارها تجربه کافي دارند انجام گيرد.

2- اجزاي داربستها و کليه وسائلي که در آن بکار ميرود بايد از مصالح مناسب و مرغوب انتخاب شده و طوري طراحي،‌ ساخته و آماده شود که واجد شرايط ايمني کار براي کارگران بوده و توانائي پذيرش بارها و فشارهاي وارده را داشته و در شرايط مناسبي نگاهداري شوند.

3- قطعات چوبي که در ساخت داربستها بکار ميروند بايستي از کيفيت مرغوبي برخوردار بوده و الياف بلندي داشته باشند،‌در وضعيت سالم قرار داشته و رنگ نشده باشند. هيچ نوع کاري روي آنها انجام نگرفته باشد و عاري از هر گونه عيب خطرناک و بدون گره و پوسته و کرم خوردگي باشند.

4- تدبيرهاي لازم اتخاذ شود تا تختهها و الوارهائيکه براي ساخت داربست بکار ميروند، در برابر
ترک خوردگي محافظت شوند.

5- وسايلي که براي ساخت داربستها بکار ميروند بايستي در شرايط خوبي در انبار نگاهداري شوند و از وسايل نامناسب جدا گردند.

6- از طنابهاي ليفي نبايستي در داربستي که در آنجا احتمال آسيب ديدگي اين گونه طنابها وجود دارد استفاده شود.

7- طنابهائيکه با اسيدها يا مواد خورنده و فرساينده ديگر در تماس بودهاند، يا معيوبند نبايد بکار گرفته شوند.

8- در داربست نبايد ميخهاي چدني بکار برده شوند.

9- داربستها بايستي با ضريب اطميناني تا چهار برابر حداکثر بارگيري طراحي شوند.

10- براي برپا کردن داربست بايد وسايل کافي فراهم و بکار گرفته شود.

11- هر داربستي بايد بطور مناسب و کافي مهار گردد.

12- بجز داربستهاي مستقل، هر داربستي بايد در فاصلههاي مناسب در دو جهت عمودي و افقي محکم به ساختمان مهار شود و همچنين بايد داراي سطح اتکا (کفشک) کافي و مناسب باشد.

13- هر سازه و هر وسيلهاي که بعنوان تکيه گاه جايگاه مورد استفاده قرار ميگيرد، بايد طبق استاندارد فني ساخته شده و پايه محکمي داشته باشد و با ميل مهارها و مهاربندي مناسبي استوار گردد.

14- پايههاي داربست بايد بطور مطمئن و محکمي مهار شده باشند تا مانع از نوسان و جابجائي و لغزيدن داربست گردد.

15- در داربستهاي مستقل دست کم يک سوم تيرهاي حامل جايگاه، تا پياده شدن کامل داربست بايد در جاي خود باقي بماند و بر حسب مورد به تيرهاي افقي يا به تيرهاي عمودي بطور محکمي بسته شود.

16- هرگز نبايد براي تکيه گاه داربست يا ساخت آن از آجرهاي لق، لولههاي فاضلاب،‌ بلوکهاي غيرمتصل سفال، بشکه، جعبه يا مصالح نامطمئن ديگر استفاده شود.

17- بخشهاي فلزي داربست نبايد ترک خوردگي، زنگ زدگي يا عيبهاي ديگر داشته باشند که احتمالاً به استحکام آن زياني وارد سازد.

18- داربستها بايد در وضعيت خوبي نگاهداري شوند هر يک از بخشهاي آنها بايد طوري متصل، جا افتاده و مهاربندي شوند که در صورت استفاده مداوم از داربست جابجا نشوند.

19- ميخ هاي که براي اتصال اجزاي داربست چوبي بکار ميرود بايد به ابعاد و کلفتي مناسب و تعداد کافي باشند و تا انتها بطور کامل کوبيده شوند نه اينکه نيمه کاره رها شده و سپس خم گردد.

20- بعد از اتمام کار روزانه بايد کليه ابزار و مصالح از روي داربست برداشته شود.

21- در موقع پياده کردن داربست بايد کليه ميخها از قطعات پياده شده کشيده شود.

22- جابجائي، انبار کردن مصالح ساختماني، عبور و کار کردن روي داربست بايد با احتياط انجام گيرد و از هر ضربه ناگهاني به داربست اجتناب گردد مانند پريدن و جفتپا زدن روي تخته جايگاه.

23- در طول مدت استفاده از داربست بايد دائماً نظارت شود تا بار بيش از اندازه و مصالح ساختماني غير لازم روي آن گذاشته نشود.

24- تا آنجا که امکان دارد بار روي داربست بايد بطور يکنواخت توزيع گردد، تا از عدم تعادل خطرناک داربست اجتناب شود.

25- از داربست نبايد براي انبار کردن مصالح ساختماني استفاده شود مگر مصالحي که براي انجام کار فوري مورد نياز باشد.

26- در مواقعي که هوا طوفاني است و باد شديد ميوزد کار را بايد قطع کرد تا آن که تمام احتياطهاي لازم اتخاذ شود.

27- در مواردي که روي جايگاه داربست برف با يخ وجود داشته باشد نبايد کارگران روي آن کار کنند، مگر آنکه کليه برف با يخ از روي داربست برداشته شود و روي آن ماسه نرم ريخته شده باشد.

28- هر گاه لازم شود روي داربست، دستگاه بالابر نصب گردد بايد:

الف - بخشهاي متشکله داربست بدقت بازرسي شوند و در صورت لزوم بنحو مناسبي به مقاومت آن افزوده شود.

ب - از حرکت و جابجائي تيرهاي افقي داخل ديواري جلوگيري شود.

ج - در صورت امکان، پايههاي عمودي بطور محکمي به بخش مقاوم ساختمان و در محلي که دستگاه بالابر بايد نصب گردد،‌ متصل و مهار شوند.

29- هر گاه سکوي دستگاه بالابر بين ريلهاي مهار جابجا نشود يا هر گاه بهنگام بالا و پائين رفتن بار امکان برخورد آن با داربست وجود داشته باشد بايد براي جلوگيري از گير کردن بار به داربست، سر تا سر ارتفاع آن با نردههاي عمودي پوشيده شود.

30- اگر قسمتي از داربست احتياج به تعمير داشته باشد نبايد قبل از رفع نقص و تعمير داربست بکارگران اجازه کار کردن در روي آن داده شود.

4-6-2- ايمني جايگاههاي کار:

1- کليه داربستهائيکه کارکنان بر روي آن کار ميکنند، بايد داراي فضاي کافي جهت اجراي کار مورد نظر باشند.

2- هيچ بخشي از جايگاه کار نبايستي بر روي آجرهاي لق، لولههاي آب، دودکش و ساير مصالح غير مطمئن و نامناسب قرار گيرد.

3- از جايگاه داربست نبايستي استفاده شود مگر آنکه ساخت آن باتمام رسيده و وسايل حفاظتي لازم بطور مناسبي نصب شده باشد.

4- پهناي جايگاه با در نظر گرفتن نوع کار بايستي مناسب باشد و در هر بخش آن بايد گذرگاهي به پهناي 60 سانتي متر فارغ از هر مانع ثابت و مصالح انباشته شده فراهم گردد.

5- در هيچ موردي پهناي جايگاه کار نبايد از اندازههاي زير کمتر باشد:

الف. 60 سانتي متر عرض راهرو، اگر از جايگاه فقط براي عبور اشخاص بکار ميرود.

ب. 80 سانتي متر، اگر از جايگاه براي گذاشتن مصالح ساختماني استفاده شود.

پ. 110 سانتي متر، اگر از جايگاه براي نگاهداري مصالح يا سکوي بلندتر ديگري استفاده ميشود.

ج. 130 سانتي متر، اگر از جايگاه کار براي نصب يا شکل دادن به سنگهاي نماي ساختماني استفاده ميشود.

د. 150 سانتي متر، اگر از جايگاه هم براي نگاهداري سکوي بلندتر ديگر و هم براي نصب و شکل دادن به سنگها استفاده ميشود.

6- بطور کلي حداکثر پهناي سکوئي که با تيرهاي داخل ديواري نگاهداري ميشود، نبايد از 160 سانتيمتر بيشتر شود.

7- جايگاه هر داربست پايهاي بايستي دست کم يک متر پائينتر از منتهي عليه تيرهاي عمومي قرار گيرد.

9- تختهها و الوارهائي که جزئي از جايگاه کار بشمار ميآيند و يا بصورت پاخور لبه جايگاه بکار برده ميشوند بايد داراي شرايط زير باشند:

الف. با در نظر گرفتن فاصله بين تيرهاي تکيه گاه جايگاه، کلفتي آنها ايمني لازم را تأمين نمايد، و در هيچ مورد کلفتي آنها از 5 سانتي متر کمتر نباشد.

ب. پهناي آنها دست کم 15 سانتي متر باشد.

10- هر تخته و هر الوار که جزئي از جايگاه کار به شمار ميايد نبايد بيش از 4 برابر کلفتي تخته يا الوار از انتهاي تکيه گاه تجاوز نمايد.

11- سر آن پخ شده است تا خطر زمين خوردن به حداقل کاهش يابد و جابجائي چرخهاي دستي به آساني صورت گيرد.

12- تختههاي زير پائي که در ساختمان يک جايگاه بکار ميرود بايستي از نظر کلفتي متحدالشکل باشند.

13- تختهها يا الوارهايي که جزو سکوي کار به شمار ميآيند بايد حداقل با سه تکيه گاه نگاهداري و مهار شوند، مگر آنکه فاصله بين تيرهاي افقي پشت سر هم تکيه گاه و کلفتي تختهها طوري باشد که خطر شکم دادن بيش از حد و بلند شدن سر ديگر تخته در بين نباشد.

14- جايگاههاي کار بايد به شيوهاي ساخته شوند که تختهها و يا الوارهاي تشکيل دهنده آنها، هنگام استفاده معمولي جابجا نشوند.

15- هر سکو يا جايگاه که بيش از 2 متر روي زمين يا کف قرار دارد بايد داراي تخته بندي نزديک بهم باشد يا ميبايست چنان تختهها پهلوي هم قرار داده شوند که هيچ نوع ابزار و لوازم کار و مصالح از لابلاي آنها به پائين سقوط ننمايد.

4-6-3- ايمني پلکانها، راهروها، سطوح شيبدار، سطوح باز، منافذ و محلهاي حفاري و خاک برداري:

بهترين روش ايمن سازي پلکانها، راهروها، سطوح شيبدار، منافذ و محلهاي حفاري و خاک برداري شده و به عبارتي کليه محلهايي که ارتفاع سقوط آنها بيش از 120 سانتيمتر باشد، استفاده از نردههاي حفاظتي است. ارتفاع نردههاي حفاظتي از کف طبقه يا سکوي کار نبايد از 90 سانتيمتر کمتر و از 110 سانتيمتر بيشتر باشد. همچنين ارتفاع نرده راه پله نبايد از 75 سانتيمتر کمتر و از 85 سانتيمتر بيشتر باشد.

نردههاي حفاظتي بايد در فواصل حداکثر 2 متري،‌ داراي پلههاي عمودي بوده و ساختمان و اجزاي سازه آن داراي چنان مقاومتي باشد که بتواند در مقابل حداقل 100 کيلوگرم فشار و ضربه وارده در تمام جهات مقاومت نمايد. بعلاوه نرده بايد مقاومت لازم را براي مواقعي که در معرض برخورد با وسايل متحرک قرار ميگيرد، داشته باشد.